KOMUNIKAT

Powiatowy Lekarz Weterynarii w Starogardzie Gdańskim informuje, że próby mięsa dzików, trzody chlewnej i nutrii do badań na obecność włośni należy dostarczać wraz z wypisaną dokumentacją do siedziby:

Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Starogardzie Gdańskim
ul. Tczewska 25, 83-200 Starogard Gdański (I piętro)

w poniedziałki oraz środy, w godzinach 08:00-13:00.

Na podstawie Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 lipca 2022 r. w sprawie stawek opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną z dniem 11.08.2022 r. za badanie mięsa na użytek własny trzody chlewnej, dzików i nutrii w kierunku włośni nie pobiera się opłat.

Informacja o wyniku badania przekazywana będzie tak jak dotychczas drogą telefoniczną. Zaświadczenia o wyniku badań wydawane będą w późniejszym terminie, po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym pod nr 58 562 30 77.

Wzór wniosku do wypełnienia dostępny na podstronie: Wzory i Druki do pobrania

Powiatowy Inspektorat Weterynarii w Starogardzie Gdańskim

Inaczej zwany Inspekcja Weterynaryjna w Starogardzie lub po prostu Weterynaria w Starogardzie.

Inspekcja Weterynaryjna (IW) jest to wysoce wyspecjalizowana instytucja rządowa powołana na mocy Ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej w celu kontrolno-nadzorczym w dziedzinie zdrowia publicznego, epidemiologii oraz higieny.

Początkowo utworzono Sekcję Weterynaryjną, którą zajmowała się sprawami legislacyjnymi oraz Urząd Weterynaryjny do zwalczania zaraźliwych chorób zwierząt, na czele którego stanął gen. Michał Dowbor. Zapoczątkowano zmiany w wyniku których w roku 1920 określony został jednolity zakres zadań dla terenowych organów organizacji rządowej: wojewodów i starostów. Powstały również stanowiska wojewódzkich inspektorów weterynaryjnych oraz powiatowych lekarzy, którzy stanowili aparat pomocniczy.

Rok później, w 1921 roku, Sekcję Weterynaryjną przekształcono w Departament Weterynarii, na który składały się trzy wydziały: organizacyjno-inspekcyjnym, chorób zakaźnych i weterynarii społecznej. Po kilku latach w 1927 r. Ministerstwo Rolnictwa
i Dóbr Państwowych przekształcono w Ministerstwo Rolnictwa, a w 1932 r. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych, w którym został utworzony Departament Wytwórczości Zwierzęcej i Weterynarii, który po roku zmienił nazwę na Departament Produkcji Rolnej i Weterynarii. W 1933 r. powołano Głównego Inspektora Weterynaryjnego, któremu podlegała terenowa służba weterynaryjna.

Po transformacji ustrojowej 1989 r. doszło do wielu zmian zarówno w organizacji państwowej służby weterynaryjnej jak również w sytuacji zawodu lekarza weterynarii. Ustawa o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych z 21 grudnia 1990 r. unormowała wykonywanie zawodu, całkowicie zmieniając sytuację w lecznictwie zwierząt.

Kolejna ustawa, z 24 kwietnia 1997 r., o zwalczaniu chorób zakaźnych, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, a następnie Inspekcji Weterynaryjnej zmieniła sytuację w administracji weterynaryjnej.

Nowo utworzona Inspekcja Weterynaryjna (podobnie jak inne istniejące inspekcje) zaczęła funkcjonować jako instytucja, w skład której wchodziły organy różnych szczebli, powołana do pełnienia określonych zadań, głównie o charakterze kontrolnym. Powołana do życia Inspekcja Weterynaryjna stanowiła specjalną strukturę administracji rządowej z własnymi organami na poziomie centralnym i terenowym oraz z własną wewnętrzną strukturą organizacyjną.

Struktura PIW Starogard Gdański

Na czele Inspekcji Weterynaryjnej stoi Główny Lekarz Weterynarii (GLW), który kieruje Głównym Inspektoratem Weterynarii, będącym centralnym organem administracji rządowej. Główny Lekarz Weterynarii powoływany jest przez premiera rządu na wniosek Ministra właściwego do spraw Rolnictwa (obecnie Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi).

Organy bezpośrednio podległe GLW to Wojewódzcy Lekarze Weterynarii kierujący Wojewódzkimi Inspektoratami Weterynarii (WIW) oraz Graniczni Lekarze Weterynarii. kierujący Granicznymi Inspektoratami Weterynarii. Należą oni do administracji zespolonej.

Organy podległe Wojewódzkiemu Lekarzowi Weterynarii to Powiatowi Lekarze Weterynarii kierujący Powiatowymi Inspektoratami Weterynarii (PIW).

Powiatowi Lekarze Weterynarii mogą korzystać z pomocy lekarzy weterynarii wolnej praktyki, których powołują na podstawie decyzji o wyznaczeniu – pracownicy tacy to Urzędowi Lekarze Weterynarii.

Obecne zadania w PIW Starogard Gdański

PIW Starogard Gdański wykonuje swoje zadania w szczególności przez:

zwalczanie:

chorób zakaźnych zwierząt, w tym zapobieganie wystąpieniu, wykrywanie i likwidowanie ognisk tych chorób,
chorób zwierząt, które mogą być przenoszone na człowieka ze zwierzęcia lub przez produkty pochodzenia zwierzęcego (zoonozy) lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby;
monitorowanie zakażeń zwierząt;
badanie zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego;

przeprowadzanie:

kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu;

sprawowanie nadzoru nad:

bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, w tym nad wymaganiami weterynaryjnymi przy ich produkcji, umieszczaniu na rynku oraz sprzedaży bezpośredniej,
wprowadzaniem na rynek zwierząt i ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego,
wytwarzaniem, obrotem i stosowaniem środków żywienia zwierząt,
zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz jakością zdrowotną materiału biologicznego,
obrotem produktami leczniczymi weterynaryjnymi, wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt oraz warunkami ich wytwarzania,
wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych,
przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt,
przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz przemieszczaniem zwierząt,
przestrzeganiem wymagań weterynaryjnych w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta gospodarskie;
prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt;
prowadzenie wymiany informacji w ramach systemów wymiany informacji, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej